Impressie bijdrage aan kerkasiel Kampen op 27 februari 2025 door ds. Sophie Bloemert


Het loopt tegen vier uur, ons blok van twee uur kerkasieldienst in de Open Hof in Kampen is snel voorbijgegaan. Tegen het einde schuift er nog iemand aan in de kring. Het lijkt aardig om even kennis te maken, we hebben nog wat tijd. Hij vertelt dat hij in deze gemeente thuis is en regelmatig een poosje naar de doorgaande kerkdienst komt: “Ik ben nog nooit zo vaak naar de kerk geweest.”

We horen van hem over het begin van het kerkasiel, eind november vorig jaar. Eén van de predikanten kreeg het verzoek of Protestantse Gemeente De Open Hof gastgever wilde zijn, nadat verschillende gemeenten zonder succes waren benaderd. De kerkenraad had hierover vergaderd, maar een gemeenteberaad kon natuurlijk niet plaatsvinden. Toen de positieve beslissing viel, moesten ruimten in de kerk haastig en in stilte worden gereedgemaakt voor de komst van het gezin Babayants. De beheerder vroeg zich op een avond dan ook af waarom er met bedden en matrassen werd gesleept. Inmiddels woont de familie al meer dan 100 dagen in de kerk; de vier kinderen volgen digitaal onderwijs en gemeenteleden helpen afleiding te bieden, bijvoorbeeld met een potje tafeltennis.

Het gemeentelid blijft in de kring zitten wanneer ons groepje na een zegenbede – over onze harten, over onze huizen de zegen van God… – opstaat en ik het licht van Christus doorgeef aan collega Elly uit de Middelburgse Koorkerk, die al een tijdje heeft zitten luisteren.

Datzelfde licht ontvang ik aan het begin van ons tijdsblok uit handen van een voorganger uit Veenendaal, na hun bezinnende viering met natuurbeelden en meditatieve muziek. Ko zoekt zijn plek achter het orgel, collega en studievriendin Elly uit Dedemsvaart test hoe de elektrische piano klinkt. We hebben samen een afwisseling van teksten, liederen en instrumentale muziek voorbereid. Jannes, die ruim op tijd per trein vanuit Heerlen is gearriveerd, wacht rustig op wat komen gaat.

Als introductie vertel ik over onze wandeling van een dag eerder. Al lopend door het centrum van Kampen vielen ons verschillende woorden op de kademuur van de stadsgracht op. Bij de VVV hoorden we dat dit woordenlint een kunstproject is om de geschiedenis van bewoners en gebouwen aan de Vloeddijk zichtbaar te maken. Ik noem speciaal ‘rijk’ en ‘liefdadig’; woorden die prachtig passen bij het thema van onze bijdrage. Mensen onder Gods open hemel leven niet van ‘hebben’, zoals rijkdom door effecten, maar van ‘zijn’: lief-dadigheid, zoals ooit gratis woonruimte voor oude vrouwen aan de stadsgracht. Later lezen we uit Kolossenzen 3 over zachtmoedigheid, medeleven en liefde, en uit Lucas 12 over de rijke dwaas en Jezus' waarschuwing tegen hebzucht.

Dus niet: wat héb je? Maar: wie bén je? Onze wereld lijkt vooral gericht op miljarden en nog meer hebben, ten bate van het eigen ik. In de Open Hof draait het juist om ándere waarden: wie ben je, in navolging van Jezus, verbonden met de mensen om ons heen, inclusief vluchtelingen en vreemdelingen? Dan draait het om (daden van) liefde. Elly leest daarom een spiegelverhaal voor over hoopvol samenleven.

Tijdens de overweging schuiven ds. Kasper Jager en iemand van Omroep Oost aan. Met onze toestemming worden opnamen gemaakt voor een item dat binnenkort zal worden uitgezonden. Daarna vertrekken ze weer en bidden wij onze voorbeden.

Ook met nauwelijks meer mensen dan ‘twee of drie in Mijn naam’ kun je een zinvolle viering beleven, is na afloop onze conclusie. De sfeer in de kerkzaal is gewijd, en de saamhorigheid van degenen die elkaar afwisselen en hartelijk ‘’wel thuis’’ wensen, is bijzonder. Daarnaast zijn de informele contacten in de ruime hal verrijkend. Ieder die binnenstapt, wordt welkom geheten met koffie, thee en – voor wie wil – koek of een broodje. Elke delegatie wordt uitgenodigd om de eigen gemeente op de kaart te zetten. Het blijkt soms een topografische uitdaging om de juiste plek te prikken, maar zo ontstaat een beeld waarin de ‘bijbelbelt’ goed vertegenwoordigd is. Het kerkasiel wordt breed gedragen binnen de Protestantse Kerk en de Raad van Kerken Nederland is een krachtige oecumenische partner.

Met de vrijwilligers van deze middag praten we over de lange adem die nodig is voor deze estafette van hoop. Achter de schermen zijn politieke contacten; half maart staat een ontmoeting gepland met de vaste Tweede Kamer-commissie Migratie. Hoe dit gelovige avontuur zal aflopen, gelet op recente uitspraken van de minister, blijft onzeker. Bij het afscheid zeggen we: “Tot ziens en: goede moed!” Vanachter de bar volgt een opgestoken duim. Grote kans dat er op de landkaart nog vele plaatsen zullen volgen.

Weer thuis ontdek ik op het digitale rooster van voorgangers meer plaatsen in Zuid-Nederland, zoals Oosterhout en Oss. Op 4 april gaat een volgend groepje vanuit Parkstad naar Kampen.





Alles onder het motto: WIJ LUIDEN DE KLOK VOOR KINDEREN!



Ds. Sophie Bloemert

(Beeld impressie van Ds. Sophie Bloemert en Hanne-Maria Vanwersch-Minderhoud)