Drieluik 142 (juli-augustus 2025)

Voor dit nummer werd gekozen voor het thema ‘Op adem komen’. De vakantietijd geeft alle gelegenheid om hierover na te denken, maar ook om het zelf te beleven. In de Bijbel wordt de Geest ook wel de adem van God genoemd.

In psalm 103 vers 5 (berijmd) staat het prachtig weergegeven:
‘Hij die ons zelf uit aarde heeft genomen,
Hij weet dat wij, uit stof aan ’t licht gekomen,
slechts leven op de adem van zijn stem’.

Dat geeft de schepping van de mens in kort bestek weer. De mens heeft leven ontvangen doordat God ons zijn adem heeft ingeblazen. Daarom wordt ook gezegd dat we ‘geschapen zijn naar Gods beeld en gelijkenis’. Ds. Agnes Hana licht dit in haar overdenking nader toe en Arnold van der Leer brengt in zijn gedicht de begrippen adem, hartslag, ritme, de wind, de tijd, Gods woord en de Geest onder één noemer. Dat gebeurt opnieuw op dichterlijke wijze.

In ons aardse bestaan is het goed als we af en toe rust nemen. Velen doen dat in de zomermaanden. We zijn moe en buiten adem en moeten alles even opzij zetten. Dan is het goed om ons ook weer op God te oriënteren. Het is een goed idee om op andere plaatsen de kerk te bezoeken. Misschien kunt u in een volgend nummer uw ervaringen in een andere kerk beschrijven.

In de zomermaanden wordt er in Drieluik meestal ook aandacht besteed aan de vakantie en de zomer. Op het achterblad ziet u een collage van foto’s die onze fotograaf Erik Bastiaan-Net maakte op zijn vakantie in de Baltische landen. Hij licht zijn keus zelf toe in een artikeltje.

Het voorblad laat een schermbloemige plant, wilde peen (Daucus carota) zien in al zijn pracht en glorie. Doet dit niet denken aan een mens die helemaal tot rust is gekomen en weer volledig tot bloei komt? Ook de opvulfoto’s staan voor een groot deel in het teken van de zomer.

In dit nummer vindt u een groot artikel over de geschiedenis van het protestantisme in Heerlen, met name in verband met de kerk op het Tempsplein. Het is goed dat dit een keer is vastgelegd.

Helaas moeten we afscheid nemen van Jan Halmans als de tekenaar die de columns verluchtte. Hij heeft dat vele jaren gedaan en we zullen zijn bijdragen node missen.
In het interview maken we kennis met Nico Bijl, de administrateur van de diaconie. Hij werkt het liefst in stilte, maar verzet in alle rust veel werk voor onze kerk. Het is goed als dergelijke mensen een keer in het zonnetje worden gezet.

Maandelijks is er aandacht voor het werk van Amnesty International. Elke maand wordt er in de kerk iets verteld over iemand die ten onrechte gevangen is gezet en die soms voor zijn/haar leven moet vrezen. Het lijkt er misschien op dat onze handtekeningen niet veel uithalen, maar de autoritaire regimes vinden het heel vervelend als er namen en feiten bekend zijn. Vaak leidt dit tot eerdere vrijlating van gevangenen. Het is daarom goed om ook op deze manier onze betrokkenheid met anderen te tonen.

Bovenal is het goed om ook onze eigen broeders en zusters niet te vergeten. Het is immers onze plicht om God en onze (nabije) naaste te dienen, Ga er maar aan staan!